Niebezpieczne uzależnienie wśród pracujących.
Pracoholizm jest uzależnieniem, które w Polsce dotyka coraz więcej osób. O pracoholizmie świadczą nie tylko nocne godziny spędzane przed komputerem, ale przede wszystkim zaburzona równowaga pomiędzy rozkładem zajęć w ciągu dnia, a czasem poświęcanym dla rodziny, odpoczynku czy na własne zainteresowania.
Najczęściej dotknięci pracoholizmem nie zdają sobie z tego sprawy, jeżeli jednakjuż zauważą, iż czas pracy wpływa na pogorszenie ich zdrowia lub relacji z bliskimi - boją się do tego przyznać, szukają wówczas samousprawiedliwień takiego zachowania - dla nich praca daje pieniądze, status, a więc również i szczęście. Takie działanie jest przyczyną pogłębiania się nałogu i zwykle prowadzi do zbyt późnego podjęcia leczenia.
Twój pracoholizm może zostać aktywowany przez szefa
Cokolwiek zmienia Cię w pracoholika może odwoływać się zarówno się do zagadnień związanych z aktualnym trybem życia lub mieć związek z wcześniejszymi doświadczeniami. Wszystko zalezy też od tego jakiej osobowości jesteś. Niektórzy z nas są ekstremalnymi perfekcjonistami, niektórzy szukają uznania w swojej pracy. Przyczyn jest wiele.
Oprócz wewnętrzych aspektów, są i te zewnętrzne - czynniki organizacyjne w miejscu naszej pracy. Mogą one wzmocnić lub uaktywnić związane z pracoholizmem skłonności danej osoby. Na przykład w sytuacji, gdy szef jest postrzegany jako osoba, która w dużym stopniu poświęca się pracy biorąc godziny nadliczbowe.
Ponadto granice pomiędzy domem, a biurem stają się coraz bardziej zamazane. Jesteśmy w stałym kontakcie z szefem, zespołem i zadaniami za pośrednictwem telefonów komórkowych i laptopów. Oznacza, to jedno - coraz trudniej "wyłaczyć się" i coraz łatwiej jest pracować z domu.
Praca w wielokulturowych zespołach wirtualnych, rozproszonych po różnych krajach, przebywających w rożnych strefach czasowych powoduje konieczność organizowania spotkań poza normalnymi godzinami, które przeznaczamy na pracę.
Czynniki te, i inne, przyczyniają się do większej liczby pracowników, którzy są napędzani do pracy w sposób nadmierniy i kompulsywny.
Lepiej zapobiegać niż leczyć
Norwescy naukowcy opracowali pierwszą naukowę skalę pracoholizmu, pozwalającą dowiedzieć się na ile pochłania nas praca.
Badania przeprowadzono na 12.000 pracowników z 25 róznych branż, które odzwierciedliły tzw. siedem podstawowych kryteriów pozwalających strwierdzić stopień uzależnienia.
Skala zawiera 7 kryteriów, na które odpowiada się za pomocą piecio stopniowej skali, gdzie 1oznacza nigdy, 2 - rzadko, 3 - czasami, 4 - często, 5 - zawsze.
- 1. Myślisz o tym jak wygospodarować więcej czasu na pracę.
- 2. Spędzasz znacznie więcej czasu na pracy, niż początkowo zamierzałeś/aś.
- 3. Pracujesz w celu zmniejszenia poczucia winy, lęku, bezradności i / lub depresji.
- 4. Zostałeś/aś poinformowany/a przez innych, aby zmniejszyć ilość czasu poświęconego pracy, jednak nie posłuchałeś/aś ich.
- 5. Stresujesz się, jeżeli nie możesz pracować.
- 6. Zaniedbujesz hobby, rozrywkę, spotkania towarzyskie z powodu swojej pracy.
- 7. Pracujesz tak dużo, że ma to negatywny wpływ na Twoje zdrowie.
Jeśli udzieliłeś odpowiedzi "często" lub "zawsze"do co najmniej czterech z tych siedmiu kryteriów, istnieją pewne oznaki, że możesz być pracoholikiem. Jest to pierwsza skala, która używa podstawowych objawów uzależnienia występujących w przypadku innych, bardziej tradycyjnych uzależnień.
Ostatnie badania przeprowadzone przez norweskich naukowców pokazują również, że pracoholizm stale rośnie.
Działaniami wspierającymi zapobieganie uzależnieniu są szkolenia pracownicze, na temat skutków uzależnienia od pracy. Świadome firmy prowadzące odpowiedzialną politykę personalną organizują takie spotkania z psychologami, by moc uświadomić swoich pracowników z czym może wiązać się taki nałóg.
Czytaj także: Prezenteizm - nieefektywna obecność w pracy
Kiedy jest już za późno
Pracoholizm często (jak na ironię) wiąże się ze spadkiem wydajności oraz poważnym zagrożeniem zdrowia.
W sytuacji kiedy dochodzi do rozpadu relacji w rodzinie, pogorszenia zdrowia, nieumiejetności odpoczywania w czasie wolnym lub całkowity brak czasu wolnego, a sama praca nie przynosi już żadnych wyników mamy wówczas do czynienia z fazą krytyczną uzależnienia. Konieczne jest podjęcie leczenia.
Stosowanymi formami leczenia najczęsciej są:
- - Terapia indywidualna - koncentrujaca się na nabyciu umiejętnosci radzenia sobie z emocjami oraz zmniejszania skutków pracoholizmu.
- - Terapia uzależnionych i ich rodzin. Koncentrujaca się na poprawie relacji rodzinnych, partnerskich. Szczególną rolę w tej terapii odgrywa wsparcie ze strony bliskich. Dzięki terapii poprawia się komunikacja pomiędzy członkami rodziny.
- - Grupy wsparcia. Koncentrująca się na uświadomieniu sobie zaistniałego problemu i faktu, że ten problem dotyka wielu osób.
Ćwiczenie rozwojowe
Ponieważ pracoholizm wskazuje przede wszystkim na zaburzoną równowagę poniedzy poszczególnymi sferami codziennego funkcjonowania, warto zastanowić się nad czasem poświęcanym poszczególnym ważnym obszarom życia.
W zaproponowane (do modyfikacji własnej) obszary wpisz liczbę godzin, którą tygodniowo na nie poświęcasz. Przyjrzyj się proporcjom. Nie chodzi o to by godzin było po równo, ale o zweryfikowanie, czy żaden z tych obszarów nie został przez Ciebie zaniedbany.
O wynikach mozesz porozmawiać z coachem.
